W dzisiejszym poście proponuję wam jednak jedno z wielu możliwych rozwiązań tego jak w stosunkowo prosty sposób ogarnąć programistyczny chaos, przy okazji zachowując odpowiedni balans pomiędzy teorią i praktyką.

Czemu ciągle zapominam metody, których “nauczyłem się” zaledwie kilka dni wcześniej? Czy to możliwe, że mój mózg ma w głębokim poważaniu cały wysiłek, który wkładam w naukę programowania?

Mówi się, że o naszym rozwoju decyduje jakość pytań, które zadajemy sobie każdego dnia. Skoro tak, to spróbujmy sobie zadać kilka prowokujących do myślenia pytań związanych z nauką programowania.

Uczenie siebie poprzez uczenie innych brzmi jak niezły paradoks. W końcu nie jest możliwe przekazywanie wiedzy, której nie posiadamy. Rzecz w tym, że chodzi tutaj o coś innego.

W pierwszym odcinku podcastu dzielimy się swoją historią nauki programowania, tym co nas najbardziej blokowało oraz momentami olśnienia, dzięki którym brnęliśmy do przodu. Dyskutujemy o inspiracjach oraz naszych planach na rozwój w najbliższej przyszłości.

Badania pokazują jednak, że potencjał tego, co wielu z nas nazywa talentem, wykorzystywany jest w pełni tylko przy wsparciu pewnej kluczowej cechy.

W tym cyklu każdy z przeprogramowanych dzieli się z Wami ulubionymi: książką, video, artykułem, kursem czy podcastem. Kompilacje są różnorodne, podobnie jak nasze punkty widzenia. Zobacz co mamy do zaoferowania i rozszersz swoje spojrzenie na skuteczną naukę programowania.

Mówi się, że w piłce nożnej pojedyncze mecze wygrywa się dzięki napastnikom, natomiast wielkie turnieje wygrywa się dzięki żelaznej formacji obronnej.

Jak to możliwe, że tak wiele osób, mimo ambitnych planów, rezygnuje zanim dotrze do mety? Dlaczego jedni zasuwają jak rakieta podczas gdy inni praktycznie stoją w miejscu?

Nauka programowania to proces który ma swój początek i nie powinien mieć końca. Wynika to z bardzo prostego faktu: zmiany.